13 Φεβ 2014

Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1980




Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1980....

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:


...περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να
περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές
έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή..


Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί..


 ....Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. 

Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.

...Οι κούνιες ήτανφτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε«μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση....


Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και
δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα
θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχεκάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε....

 
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα..


 Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. 
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.....

Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας sms...
 Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

 Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....


Αγνώστου ταυτότητας μέχρι στιγμής Τον/Την ευχαριστούμε για το ταξίδι...

19 Ιαν 2014

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ


Εδώ Ιωάννινα: Η Δωδώνη που δεν «σίγασε» ποτέ

(Διαβάζεται καλύτερα υπό τους ήχους του Choral Love (Antigone) της Monika)
Κυριακή πρωί στο θέατρο της Δωδώνης για τις ανάγκες του ρεπορτάζ. Είχα να επισκεφθώ τον αρχαιολογικό χώρο πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα, από τότε που το θέατρο δεχόταν 20.000 και πλέον θεατές στην «αγκαλιά» του και τους προσέφερε μοναδικές εμπειρίες.

Ήταν καλοκαίρι του 1995, όταν μια θεία μου Φιλόλογος και λάτρης της τραγωδίας, μου πρότεινε να πάμε να δούμε θέατρο στη Δωδώνη. Ανέβαινε τότε η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή από το Εθνικό Θέατρο. Ακόμη θυμάμαι τον ενθουσιασμό μου και την ανυπομονησία μου να δω κάτι που δεν γνώριζα, κάτι που μου φαινόταν ακατανόητο, αλλά ταυτόχρονα μαγικό. Αναμνήσεις και θύμησες μοναδικές. Η ατελείωτη ουρά με τα αυτοκίνητα, αλλά και τα λεωφορεία που μετέφεραν κόσμο. Η «δίψα» για εικόνες και λέξεις μιας άλλης εποχής. Και κυρίως διδάγματα.
Οι κάτοικοι από τα γύρω χωριά και την ευρύτερη περιοχή, ενώ δεν είχαν παρακολουθήσει ποτέ κωμωδία και τραγωδία, θεωρούσαν ανάγκη να δουν αρχαίο θέατρο στο μεγαλύτερο ελληνικό θέατρο της εποχής του, έργο του βασιλιά Πύρρου.
Σύμφωνα με τη μυθολογία πάντως, όλα ξεκίνησαν από δύο περιστέρια που απογειώθηκαν από τη Θήβα της Αιγύπτου. Το ένα προσγειώθηκε στη Λιβύη, όπου χτίστηκε ο ναός του Άμμωνα Δία, το άλλο έφτασε μέχρι τη Δωδώνη, όπου ιδρύθηκε το αρχαιότερο μαντείο του ελληνικού κόσμου. Το θέατρο αποτελούσε τμήμα του ευρύτερου χώρου θρησκευτικής λατρείας, ενός χώρου με πανελλαδική επιρροή.
Πραγματικά δεν ξεχνιούνται αυτές οι στιγμές για όσους τις έζησαν. Ίσως είναι η ηρεμία της κοιλάδας, σε συνδυασμό την «άγρια» πέτρα και τον μυστικισμό των γύρω βουνών. Ίσως είναι οι «λαλούσες βελανιδιές», για όσους προσπαθούσαν να ακούσουν το σφύριγμα του αέρα ανάμεσα στα φυλλώματα, που δημιουργεί μία αίσθηση γλωσσολαλιάς! Οι Δωδωναίοι έχουν συναρπαστικές εμπειρίες από τα χρόνια πριν το 1980 και κυρίως αυτοί που τότε ήταν παιδιά. Έχω ακούσει τόσες πολλές διηγήσεις. Τα «Δωδωναία» ήταν το γεγονός της χρονιάς.
Από τότε, μέχρι σήμερα έχουν περάσει πολλά χρόνια και το θέατρο της Δωδώνης παραμένει κλειστό, καθώς γίνονται εργασίες αποκατάστασης.
Η κατάσταση του θεάτρου παρουσιάζει πολλά και μεγάλα προβλήματα που οφείλονται στο εξαιρετικά ευπαθές και αποσαθρωμένο πλέον είδος λίθου που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα, τις εσπευσμένες αποκαταστάσεις τμημάτων του κατά την δεκαετία του 60’ και τις αντίξοες κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής.
Παρόλο που τα έργα πέρασαν από «χίλια κύματα», καθώς οι τεχνικές λύσεις που επελέγησαν για την αποκατάστασή του θεάτρου αποτέλεσαν αντικείμενο αντιδικίας, σήμερα αρχίζει να φαίνεται φως στον ορίζοντα.
Σύμφωνα με τα όσα είπε ο πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής Δωδώνης Γιώργος Σμύρης στην υπουργό Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη κατά την επίσκεψή της στον αρχαιολογικό χώρο, μέχρι τον Ιούνιο τους 2015 τα έργα στο πρώτο διάζωμα θα έχουν ολοκληρωθεί, ενώ έχει ήδη εξασφαλιστεί μέσω της Περιφέρειας Ηπείρου χρηματοδοτικό πακέτο και για τα έργα του δευτέρου διαζώματος.
Η ολοκλήρωση των έργων, που είναι ενταγμένα στο ΕΣΠΑ, αναμένεται να βγάλει ένα από τα σημαντικότερα μνημεία που διαθέτει η χώρα και παραμένει κλειστό επί δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, από την εγκατάλειψη.
Και ποιος ξέρει, ίσως σύντομα να ξαναδούμε σε αυτή τη σκηνή, να τίθενται στοχασμοί και ερωτήματα για τη ζωή, το θάνατο, τον έρωτα και άλλα διαχρονικά ζητήματα της ανθρωπότητας. Με επίκεντρο την ιερή βελανιδιά και με το φεγγάρι να ξεπροβάλλει πάνω από την κορυφογραμμή του βουνού…
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

9 Δεκ 2013

blog sch/news: ΓΙΟΡΤΙΝΑ ΜΠΙΣΚΟΤΟΣΠΙΤΑ!.....

blog sch/news: ΓΙΟΡΤΙΝΑ ΜΠΙΣΚΟΤΟΣΠΙΤΑ!.....: Η δημιουργική ενασχόληση με τα παιδιά τις γιορτινές μέρες γίνεται απόλαυση ιδιαίτερα όταν συνοδεύται ...

ΓΙΟΡΤΙΝΑ ΜΠΙΣΚΟΤΟΣΠΙΤΑ!.....



Η δημιουργική ενασχόληση με τα παιδιά τις γιορτινές μέρες γίνεται απόλαυση ιδιαίτερα όταν συνοδεύται από γλυκούς πειρασμούς όπως την δημιουργία σπιτιών από πάστα μπισκότου.

Η κυρία Αφροδίτη Παπανικολάου κατασκεύασε μπισκοτόσπιτα ακολουθώντας την γλυκιά συνταγή της φίλης της Σταυρούλας . Εγώ με την σειρά μου τις ευχαριστω θερμά και τις δυό που δέχτηκαν να αναρτήσουμε και να μοιραστούμε μαζί σας γλυκιές -δημιουργικές ιδέες!!!!

Συνταγη για μπισκοτοσπιτο απο την φίλη μου την Σταυρουλα!!!

225 γρ. βούτυρο γάλακτος
200 γρ. ζάχαρη καστανή
2 αυγά
300 γρ. Μελι
1 κ.γ. αλάτι
1 κ.γ. σόδα σκόνη
1/2 κ.γ. μπέικιν
4 κ.γ. τζίντζερ φρέσκο ή σκονη
4 κ.γ. κανέλλα
1 1/2 κ.γ. γαρύφαλλο
1 κ.γ. πιπέρι

900 γρ. αλεύρι ( +-) μπλε για όλες τις χρήσεις


Τα χτυπάμε όλα στο μιξερ.
Προσθέτουμε το αλεύρι.
Ίσως χρειαστει λιγο ακομα αν σας κολλάει στα χέρια.

Αφήνουμε την ζύμη 5-10 λεπτα να ξεκουραστεί.

Εχουμε κανει τα πατρον για τα σπιτάκια. Η δόση βγάζει 2 σπιτάκια και 1 μεγάλο ταψί μπισκοτακια που αν τα κάνετε με χριστουγεννιάτικα κούπ-πάτ, μπορείτε να στολισετε την πιατέλα όπου θα τοποθετηθεί το μπισκοτοσπιτο...

Πάνω σε λαδοκολλα, ανοίγουμε με πλαστή μια ποσότητα ζυμης.
Βάζουμε το πατρον επάνω, χαρασουμε με κοφτερό μαχαιρι.
Απομακρύνουμε τα υπόλοιπα μέρη της ζυμης ώστε να μείνει ακριβώς το σχέδιο του πατρον.
Μεταφέρουμε την λαδοκολλα σε ταψί.
Ψήσουμε για 12 λεπτα σε προθερμασμενο φούρνο στους 170-180. Αν δείτε και "αρπάζουν", χαμηλωστε λιγο τον φούρνο...

Οταν κρυώσουν τα κομμάτια του σπιτιου, φτιάχνουμε το γλασο και τα " ζωγραφίζουμε", κολλωντας τρούφα χρωματιστη, μικρα σοκολατάκια, καραμελακια, ή ο,τι εχουμε στο σπίτι για χρωμα...

Αν θελουμε, χρωματιζουμε με χρώματα ζαχαροπλαστικής μέρος του γλασου...


Γλασο

2 ασπράδια
480-500 γρ. αχνη ζάχαρη
Χυμο απο 1 λεμόνι ( αν θέλετε...)

Όλα στο μιξερ σε δυνατή ταχύτητα να σφίξει καλα...
Ίσως χρειαστει 3-4 κ.σ. αχνη ακομα αν σας ειναι πολυ ρευστο το γλασο.

Εκτός απο υλικό διακόσμησης, το γλασο αυτο ειναι και σαν " κολλά" για να ενωσετε τα κομμάτια του σπιτιου.

Βάζετε  σε κορνε, κάνετε μια γραμμή για " κόλλα" στην πιατέλα σας, και εκει επάνω,  ακουμπατε μια πλευρά του σπιτιου.
Την κρατάτε για 1 λεπτό ( εκτός αν εχετε βοήθεια απο κάποιον άλλο!!!), βάζετε αλλη μια γραμμή γλασου (στο περίπου), για το διπλανό κομμάτι που θα εφαρμόσετε..., ακουμπατε το κομμάτι και στην ένωση του πρώτου και του δεύτερου κομματιού, βάζετε γλασο-κόλλα... Ουσιαστικά μόλις δημιουργησατε ενα " Γ" απο τις 2 πρώτες πλευρές του σπιτιου...

Το ίδιο κάνετε  και για τις άλλες 2...  Και μόλις "χτισατε" το σπίτι σας το οποίο εχει σταθεροποιηθεί γύρω γύρω και στην βάση του με γλασο-κόλλα...

Περιμένετε λιγο και εδω θέλει προσοχή για την σκεπή....
Επειδη ειναι μεγαλα τα κομμάτια και κάπως βαριά..., ειδικά με τα στολίδια..., θέλει γερή δόση γλασου-κόλλας..., και υπομονη για να στερεωθει η μια πλευρά πριν βάλετε την αλλη...
Αν εχετε βοήθεια μπραβο σας!!!
Αν δεν εχετε, βάλτε στην κάτω πλευρά της σκεπής..(  παράλληλη πλευρά με την πιατέλα...) μόλις την "κολλησετε στο ήδη υπάρχων σπίτι..., ενα κουτακι απο φάρμακα..., ενα πακέτο χαρτομάντιλα τσέπης..., ενα αντικείμενο τελοσπαντων, όπου θα " κρατήσει" το βάρος της σκεπής..

Στην συνεχεια βάζετε παλι μπόλικο γλασο- κόλλα για την αλλη πλευρά της σκεπής και παλι με υπομονη κρατάτε ή βάζετε ενα αντικείμενο ύψους ανάλογου για να στερεωσετε και την δεύτερη πλευρά...


Είστε έτοιμοι!!!!

Καλη επιτυχία!!!
3 ΖΗΤΩ στην φίλη μου την Σταυρουλα!!!






















Πατρόν για την κατασκευή




Αυτο ειναι το πλαϊνό του σπιτιου... Οποτε θέλετε 2 τέτοια κομμάτια...



Αυτο ειναι το κομμάτι με την πόρτα...



Αυτο ειναι το πίσω μέρος του σπιτιου...



Αυτο ειναι η σκεπή.., οποτε και απο αυτο θέλετε 2 κομμάτια...

Αυτο που θέλει ακομα λιγο προσοχή, ειναι πως τα κομμάτια της σκεπής, αν μπορείτε, πλαστε τα λιγο πιο λεπτα σε σχέση με τα υπόλοιπα..., έτσι θα μειώσετε λιγο το βάρος της... Οποτε και προσοχή στο ψήσιμο..., ίσως 1-2 λεπτα λιγότερο μην σας καεί...


Καλη επιτυχία...

Και μην ξεχνάτε...: 3 ΖΗΤΩ στην φίλη Σταυρουλα!!!!
Παπανικολαου Αφροδιτη



12 Ιουλ 2013